PRL-owski piknik

To dziwne uczucie, kiedy rzeczy, które były szarą, a może i nie szarą ale dziecięcą codziennością, teraz są podnoszone do rangi wielkiego wydarzenia. Dziwne, że musimy swoje dzieci uczyć tego, co dla nas było poprostu zabawą i robiliśmy to wszystko instynktownie. Gra w klasy, skakanie w gumę, zośka, hula hop. Zrobiło mi się przykro, że nasze dzieci mimo, że mają dużo, dużo, dużo więcej, to nie mogą biegać z kluczem na szyji z obawy o włamanie, porwanie i wiele innych strasznych rzeczy...

Mimo tych moich wewnętrznych przykrości ;) uważam dzisiejszy piknik za bardzo udany, było weseło, ciepło i rodzinno - podwórkowo!