sobota w Sobocie

Jesień sprzyja rozmyślaniom, wspominkom, nostalgicznym podróżom - taką właśnie sentymentalną podróż dziś odbyłam. Chciałam pokazać synkowi miejsce, mój dom z czasów dzieciństwa. Przeżyłam tam wiele szalonych chwil, wychodzenie w nocy przez okno, chodzenie po drzewach, skakanie przez rowy, ganianie za indorem - w ramach zemsty za podziobane łydki. Długo mogłabym opisywać nasze szaleństwa :) Z każdym niemal drzewem, każdą ścieżką wiążą się wspomnienia, których czas nie jest w stanie zatrzeć, bo drzemią głęboko w sercu :)

Nie jedną łezkę dziś uroniłam zaglądając przez okna i patrząc na opuszczone pokoje, w których niegdyś jedliśmy obiady, spędzaliśmy święta, rozmawialiśmy... Czas jednak płynie nieubłaganie, wszystko się zmienia, miejsca i ludzie. Chciałabym, żeby mój synek też miał taki dom, do którego będzie chciał wracać!

z przyjaciółkami ok. 1987 r.

zaglądamy przez okno, bo wszystkie drzwi pozamykane...

Wigilia, 1999 r.

Wigilia, 1992 r.

2008 r.

a to zdjęcie z czasów, kiedy królewicza jeszcze na świecie nie było :)

myślę, że byłam wtedy w podobnym wieku, co mój synek teraz :) na zdjęciu z moim Dziadkiem

jedyna górka w okolicy (zamek wybudowano na sztucznie usypanym kopcu), zatem zimą schodziły się tu dzieci z całej okolicy żeby zjeżdżać na sankach :)

zbieramy z synkiem kwiatki dla Maryjki

kapliczka jest ukryta w krzaczorach, tuż przy rzece Bzurze. legenda mówi, że postawił ją ktoś, kto cudem przeżył (nie utonął lub cudem ocalał w czasie wojny - Bitwa nad Bzura) w czasie studiów odkryłam, że jest ona wzorowana na Madonnie z Krużlowej

Babcia wierzyła, że Maryjka wysłuchuje i pomaga nam w wielkiej potrzebie

 sobocka Madonna

Madonna z Krużlowej, 1400, typ zwany Piękna Madonna

będąc dzieckiem chowałam się w tym dziurawym platanie :)

grabowa aleja

zamek Zawiszy Czarnego

pałac w Walewicach, niedaleko Soboty. Tu pracował mój Dziadek

walewicka stajnia pełna angloarabów :)

zaprzyjaźniliśmy się z najmłodszymi mieszkańcami stajni :)

wielkie poruszenie ;)

buziak na pożegnanie